نقدینگی چیست؟

انواع دارایی و انواع بدهی در حسابداری را بشناسید

نقدینگی چیست و چه اهمیتی در سرمایه گذاری دارد؟

نقدینگی معیاری است که امکان تبدیل یک دارایی به پول نقد یا دارایی دیگر را تعیین می‌کند. به‌عنوان‌مثال تصور کنید که صاحب یک کتاب نادر و ارزشمند قدیمی هستید و قصد فروش این کتاب را دارید. اما مشکل اینجاست که در یک جزیره دور افتاده، تنها زندگی می کنید. در نتیجه کتاب شما اگرچه ارزشمند است اما یافتن خریدار برای آن بسیار سخت خواهد بود.

حال فرض کنید که می خواهید به‌اندازه ۱۰۰ هزار تومان بیت کوین بخرید. شما به راحتی و بلافاصله می‌توانید از جفت ارز BTC / ریال در نوبیتکس استفاده کرده و خرید خود را انجام دهید. این خرید بدون هیچ تأثیری روی قیمت این دارایی صورت می‌گیرد. به همین خاطر است که نقدینگی در مورد دارایی‌های مالی حائز اهمیت است.

مقدمه

راه مناسب برای اطمینان از سلامت یک بازار چیست؟ البته که برای تعیین سلامت یک بازار می‌توان حجم معاملات، نوسانات یا سایر شاخص‌های تکنیکال را بررسی کرد. اما با تمام این مسائل، یک عامل بسیار مهم که نباید آن را در این میان نادیده گرفت؛ نقدینگی است. اگر بازار دارای نقدینگی بالا نباشد، انجام هر معامله‌ای بر قیمت تأثیر قابل‌توجهی خواهد داشت. در ادامه می‌توانید بیشتر درباره نقدینگی و تأثیر و اهمیت آن بخوانید.

نقدینگی چیست؟

نقدینگی (Liquidity) معیاری است برای سنجش سهولت تبدیل یک دارایی به دارایی دیگر بدون آنکه تبدیل، تأثیری بر قیمت آن دارایی بگذارد. به زبان ساده ، نقدینگی نشان می‌دهد که آیا یک دارایی به سرعت و راحتی قابل خریدوفروش است یا خیر!

با توجه به این؛ نقدینگی خوب، به این معنی است که یک دارایی بدون تأثیر زیادی بر قیمتش، بتواند به سرعت خریداری یا فروخته شود. در سوی مقابل، نقدینگی بد یا کم به این معنی است که یک دارایی نمی‌تواند به سرعت خریداری‌شده و یا به فروش برسد. یا حتی اگر بتوان به سادگی آن را معامله کرد، در هر معامله‌ای که صورت بپذیرد، قیمت آن دارایی دستخوش تغییر بسیاری خواهد شد.

وجه نقد (یا معادل‌های وجه نقد، مانند کارت عابر بانک) یکی از نقدشونده‌ترین دارایی‌هاست. چرا که وجوه نقد می‌توانند به راحتی به دارایی‌های دیگر تبدیل شوند. معادل چنین عملکردی در دنیای رمزارزها ارز دیجیتال با ثبات (StableCoin) است.

اگرچه ارزهای دیجیتال هنوز تبدیل به بخشی از استانداردهای پرداخت روزمره نشده‌اند، اما با این وجود، زمان زیادی طول نخواهد کشید که این مسئله به طور گسترده در بین عموم موردپذیرش قرارگرفته و به عنوان یک راه‌حل پرداخت مورد استفاده قرار گیرند. هرچند که در حال حاضر نیز حجم زیادی از بازار رمزارزها در اختیار ارزهای دیجیتال با ثبات قرارگرفته و آن‌ها را به یک دارایی نقد شونده مناسب تبدیل کرده است.

از طرف دیگر، املاک و مستغلات، اتومبیل‌های خاص یا اجناس نادر ممکن است به طور نسبی نقد شوندگی پایینی داشته باشند، زیرا خریدوفروش آن‌ها لزوماً کار ساده‌ای نیست. حتی اگر شما مالک یک اثر گران‌قیمت هنری هستید، یافتن خریداری که مایل به خرید آن از شما با قیمتی مناسب باشد، دشوار است.

به طور مثال فرض کنیم که شما مایل به تعویض آن اثر هنری با یک خودرو گران‌قیمت هستید. تقریباً غیرممکن است از میان مالک‌های چنین خودرویی، فردی را پیدا کنید که مایل به فروش خودروی خود باشد و آن اثر هنری را به عنوان بهای اتومبیلش بپذیرد. در واقع پول نقد برای پوشاندن نواقص چنین شکل‌هایی از مبادله کالا با کالایی پدید آمد.

به‌طورکلی دارایی‌های فیزیکی به دلیل ملموس بودن، نسبت به دارایی‌های دیجیتال از قدرت نقدشوندگی کمتری برخوردارند. همچنین دارایی‌های فیزیکی مشمول هزینه‌های اضافی (مانند مالیات، تعمیر و نگهداری) نیز بوده و حتی ممکن است خریدوفروش آن‌ها طی پروسه طولانی‌تری انجام بگیرد.

این در حالی است که در مورد مبادلات دیجیتال و رمزارزها، خرید یا فروش دارایی‌ها تنها یک بازی انتقال بیت (bits) میان رایانه‌ها است. این موضوع به سود نقدینگی است، زیرا مراحل لازم برای انجام یک معامله و تراکنش را به مراتب ساده‌تر می‌کند.

البته بهتر است نقدینگی را به عنوان یک طیف در نظر بگیریم و به هر دارایی بخشی خاص از آن را اختصاص بدهیم. در یک سو، پول نقد و رمز ارز با ثبات (stable coin) است و در سوی دیگر، دارایی‌های سخت نقد شونده و راکد مانند کالاهای نادر وجود دارند. به‌طورکلی بهتر است انواع دارایی‌ها را در بخشی از طیف نقدینگی بگنجانیم.

انواع نقدینگی:

• نقدینگی دارایی: این اصطلاح اغلب در متون تجاری و ترازنامه‌های مربوط به کسب‌وکارها مورد استفاده قرار می‌گیرد و به معنای توان پرداخت بدهی‌های یک شرکت با محاسبه دارایی و گردش مالی خود است. نقدینگی دارایی بالای یک شرکت سلامت تراز مالی آن را تضمین می‌کند.
• نقدینگی بازار: میزانی که بازار اجازه خریدوفروش دارایی‌ها با قیمتی منصفانه را فراهم می‌کند، نقدینگی بازار است. این قیمت نزدیک‌ترین قیمت به ارزش ذاتی دارایی است. در واقع ارزش ذاتی یک دارایی اغلب بین کمترین قیمتی که یک فروشنده حاضر به فروش و بیشترین قیمتی که یک خریدار حاضر به خرید است، قرار دارد. هرچه این اختلاف یا شکاف قیمت کمتر باشد، نقدینگی بازار بالاتر بوده و در نتیجه. احتمال خرید یا فروش یک دارایی بالاتر است.

شکاف قیمت چیست؟

همان‌طور که گفتیم، تفاوت میان بیشترین قیمتی که خریدار حاضر به خریدن یک دارایی و کمترین قیمتی که فروشنده حاضر به فروش یک دارایی است، شکاف قیمت نامیده می‌شود. هر چه این شکاف قیمت بیشتر باشد امکان صورت گرفتن معامله کمتر است و در نتیجه نقدینگی بازار پایین‌تر خواهد بود. شکاف قیمت بالا به معنای بازار راکد و شکاف قیمتی پایین به معنای درخواست بالا برای خرید و یک بازار پویاست.

شکاف قیمتی برای معامله‌گرانی که از روش آربیتراژ استفاده می‌کنند، کاربرد دارد. هدف آن‌ها بهره‌گیری از نقدینگی چیست؟ اختلافات ناچیز در پیشنهاد خرید و درخواست فروش قیمت است که بارها و بارها اتفاق می‌افتد. چنین فعالیت‌هایی در واقع بسیار به سود بازار است. ولی چرا؟ زیرا آن‌ها شکاف قیمتی را کاهش داده و سایر معامله‌گران نیز معامله بهتری خواهند داشت. علاوه بر این، آن‌ها از بروز اختلاف بالای قیمت بین صرافی‌هایی با جفت‌های مشابه جلوگیری می‌کنند.

چرا نقدینگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است؟

باوجوداینکه رمز ارزها دارایی دیجیتالی هستند، اغلب انتظار می‌رود که نقدینگی بالایی داشته باشند، اما در واقعیت چنین نیست. برخی نقدینگی چیست؟ رمزارزها به خاطر حجم معاملات بیشتر و بازدهی بالاتر بازار، از سایر رمزارزها نقدینگی بهتری دارند.

حجم معاملاتی برخی بازارها چندین هزار دلار بوده و این در حالی است که حجم برخی دیگر میلیاردها دلار است. واقعیت این است که نقدینگی برای رمزارزهایی مانند بیت کوین یا اتریوم مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد، اما بسیاری از رمزارزها با مشکل جدی نقدینگی در بازار خود روبرو هستند.

نقدینگی به ویژه در مورد خریدوفروش آلت کوین‌ها بسیار مهم است چراکه خریدن یک رمزارز با نقدینگی کم و راکد به این معنی است که فروش آن سادگی یک رمزارز با نقدینگی بالا نیست و ممکن است برای معامله‌گر مشکلاتی به وجود آورد. برای همین به‌طورکلی پیشنهاد می‌شود که رمزارزهایی را خریدوفروش کنید که از نقدینگی بالایی برخوردارند.

در یک سفارش سریع در بازاری با نقدشوندگی پایین، شما با افت قیمت روبرو خواهید شد. افت در اینجا به این معنی است که معامله با قیمتی کاملاً متفاوت از آنچه در نظر داشتید، صورت می‌گیرد. این معمولاً به این خاطر اتفاق می‌افتد که در دفتر سفارش‌ها، سفارش کافی و نزدیک به قیمت مورد نظر شما وجود ندارد. شما می‌توانید با سفارش محدود، از این موضوع اجتناب کنید، اما در این صورت ممکن است سفارش شما برای مدت‌ها در لیست سفارش‌ها باقی بماند.

نقدینگی می‌تواند در شرایط متفاوت بازار، تغییر کند. یک بحران مالی می‌تواند تأثیر غیرقابل‌انکاری بر نقدینگی داشته باشد زیرا فعالان بازار برای پوشش تعهدات مالی و یا پرداخت بدهی‌های خود، اقدام به خروج سریع از بازار می‌کنند.

سخن آخر

نقدینگی عامل مهمی در بررسی بازارهای مالی است. به‌طورکلی، معامله در بازارهایی که نقدینگی بالایی دارند، مطلوب‌تر است زیرا می‌توان با خیالی آسوده نسبت به موقعیت‌های ورود و خروج از آن بازار اقدام کرد.

استخر نقدینگی چیست؟

استخر نقدینگی مجموعه‌ای از ارزهای دیجیتال یا توکن‌هایی است که در یک قرارداد هوشمند قفل شده‌اند و برای تسهیل معاملات بین دارایی‌ها در یک صرافی غیرمتمرکز (DEX) استفاده می‌شوند. به جای بازارهای سنتی، بسیاری از پلتفرم‌های مالی غیرمتمرکز (DeFi) از بازارسازان خودکار (AMM) استفاده می‌کنند که امکان داد و ستد دارایی‌های دیجیتال را بصورت نقدینگی چیست؟ خودکار و بدون مجوز از طریق استفاده از استخرهای نقدینگی فراهم می‌کند.

استخر نقدینگی چیست؟

استخرهای نقدینگی کاربران را قادر می‌سازند تا بدون نیاز به بازارسازان متمرکز، ارزهای دیجیتال را در صرافی‌های غیرمتمرکز و دیگر پلتفرم‌های DeFi خریداری کرده و به فروش برسانند .

نقش استخرهای نقدینگی رمزنگاری در DeFi

استخرهای نقدینگی کریپتو نقش اساسی در اکوسیستم مالی غیرمتمرکز (DeFi) ایفا می‌کنند - به ویژه هنگامی که صحبت از مبادلات غیرمتمرکز (DEXs) می‌شود. استخرهای نقدینگی مکانیزمی است که به وسیله آن کاربران می‌توانند دارایی‌های خود را در قراردادهای هوشمند DEX جمع کنند تا نقدینگی دارایی را برای معامله فراهم کرده تا بین ارزها به مبادله بپردازند. این استخرها، سرعت، راحتی و نقدینگی لازم را برای اکوسیستم DeFi فراهم می‌کنند .

قبل از اینکه بازارسازان خودکار (AMM) وارد بازی شوند، نقدینگی بازار کریپتو، چالشی برای DEX ها در اتریوم بود. در آن زمان، DEX ها یک فناوری جدید با رابط کاربری پیچیده بودند و تعداد خریداران و فروشندگان کم بود، بنابراین یافتن افراد کافی برای تجارت به طور منظم دشوار بود . AMM این مشکل محدودیت نقدینگی را با ایجاد استخرهای نقدینگی و ارائه انگیزه به تأمین کنندگان نقدینگی برای تأمین دارایی‌های این استخرها، بدون نیاز به واسطه‌های شخص ثالث، برطرف می‌کند. هر جه دارایی‌ها و نقدینگی در یک استخر بیشتر باشد، تجارت در صرافی‌های غیرمتمرکز آسان‌تر می‌شود .

چرا استخرهای نقدینگی کریپتو مهم هستند؟

هر معامله‌گر با تجربه‌ای در بازارهای سنتی یا ارزهای دیجیتال می‌تواند در مورد معایب احتمالی ورود به بازاری با نقدینگی کم با شما صحبت کند. لغزش هنگام تلاش برای ورود یا خروج هر معامله‌ای نگران کننده خواهد بود. لغزش، تفاوت بین قیمت مورد انتظار یک معامله و قیمتی است که در نهایت تمام می‌شود. لغزش در دوره‌هایی با نوسانات بیشتر رایج است و همچنین می‌تواند زمانی رخ دهد که یک سفارش بزرگ اجرا می‌شود اما حجم کافی در قیمت انتخاب شده برای حفظ اسپرد (Spread) پیشنهاد و تقاضا وجود ندارد .

نقدینگی پایین می‌تواند لغزش بیشتری را به همراه داشته باشد و قیمت معاملاتی انجام شده بسته به اسپرد پیشنهاد و تقاضا برای دارایی در هر زمان معین، می‌تواند نقدینگی چیست؟ بسیار بیشتر از قیمت سفارش اصلی بازار باشد. هدف استخرهای نقدینگی حل مشکل بازارهای غیرنقدینگی با تشویق کاربران به ارائه نقدینگی ارز دیجیتال برای سهمی از کارمزد معاملات است. تجارت با پروتکل‌های استخرهای نقدینگی مانند Bancor یا Uniswap نیاز به تطابق خریدار و فروشنده ندارد. این بدان معناست که کاربران می‌توانند به سادگی توکن‌ها و دارایی‌های خود را با استفاده از نقدینگی که توسط کاربران دیگر و از طریق قراردادهای هوشمند انجام می‌شود، ارائه می‌شوند مبادله کنند .

استخرهای نقدینگی کریپتو چگونه کار می‌کنند؟

یک استخر نقدینگی عملیاتی باید به گونه‌ای طراحی شود که ارائه دهندگان نقدینگی کریپتو را تشویق کند تا دارایی‌های خود را در یک استخر به اشتراک بگذارند. به همین دلیل است که اکثر ارائه دهندگان نقدینگی از صرافی‌هایی که توکن‌ها را بر اساس آن جمع می‌کنند، کارمزد معاملات و پاداش‌های ارز دیجیتال دریافت می‌کنند. هنگامی که یک کاربر یک استخر را با نقدینگی تأمین می‌کند، اغلب با توکن‌های تأمین کننده‌ی نقدینگی (LP) پاداش می‌گیرد. توکن‌های LP به خودی خود می‌توانند دارایی‌های ارزشمندی باشند و می‌توانند در اکوسیستم DeFi در ظرفیت‌های مختلف مورد استفاده گیرند .

معمولاً یک تأمین‌ کننده‌ی نقدینگی کریپتو، توکن‌های LP را متناسب با مقدار نقدینگی که به استخر عرضه کرده‌اند، دریافت می‌کند. هنگامی که یک استخر معامله را تسهیل می‌کند، کارمزد کسری به طور متناسب نقدینگی چیست؟ بین دارندگان توکن LP توزیع می‌شود. برای اینکه تأمین کننده‌ی نقدینگی، مقدار نقدینگی‌ای را که کمک کرده است را پس بگیرد، توکن‌های LP آنها باید از بین بروند .

استخرهای نقدینگی به لطف الگوریتم‌های AMM که قیمت توکن‌ها را نسبت به یکدیگر در هر استخر خاصی حفظ می‌کنند، ارزش‌های بازار منصفانه را برای توکن‌هایی که در اختیار دارند، حفظ می‌کنند. استخرهای نقدینگی در پروتکل‌های مختلف ممکن است از الگوریتم‌هایی استفاده کنند که کمی متفاوت هستند. به عنوان مثال: استخرهای نقدینگی Uniswap از یک فرمول ثابت محصول برای حفظ نسبت قیمت استفاده می‌کنند. همچنین بسیاری از پلتفرم‌های DEX نیز از مدل مشابهی بهره می‌برند. این الگوریتم کمک می‌کند تا اطمینان حاصل شود که یک استخر به طور مداوم، نقدینگی بازار کریپتو را با مدیریت هزینه و نسبت توکن‌های نقدینگی چیست؟ مربوطه با افزایش مقدار تقاضا فراهم می‌کند .

ییلد فارمینگ (Yield Farming) و استخرهای نقدینگی

برای ایجاد یک تجربه تجاری بهتر، پروتکل‌های مختلف انگیزه‌های بیشتری را برای کاربران فراهم می‌کنند تا با ارائه توکن‌های بیشتر برای استخرهای خاص، نقدینگی ارائه کنند. شرکت در این استخرهای نقدینگی مشوق، به عنوان در اختیار گذارنده‌ی نقدینگی، برای دریافت حداکثر مقدار توکن‌های LP ، استخراج نقدینگی نامیده می‌شود. استخراج نقدینگی روشی است که ارائه دهندگان نقدینگی ارز دیجیتال می‌توانند درآمد توکن LP خود را در یک بازار یا پلتفرم خاص، بهینه کنند .

بسیاری از بازارهای DeFi ، پلتفرم‌ها و استخرهای مشوقی وجود دارند که به شما امکان می‌دهند برای تهیه و استخراج نقدینگی از طریق توکن‌های LP پاداش دریافت کنید . بنابراین، چگونه یک ارائه دهنده نقدینگی، انتخاب می‌کند که کجا وجوه خود را قرار دهد؟ اینجاست که ییلد فارمینگ وارد عمل می‌شود. ییلد فارمینگ، عملی است که در آن ارزهایی رمزنگاری شده را در یک پروتکل بلاکچین قرار می‌دهید یا قفل می‌کنید تا پاداش‌های توکن‌ سازی شده ایجاد کنید. ایده‌ی ییلد فارمینگ این است که توکن‌ها را در برنامه‌های مختلف DeFi به اشتراک بگذاریم یا قفل کنیم تا پاداش‌های توکن سازی شده‌ای تولید کنیم که به حداکثر رساندن درآمد کمک می‌کند. این به یک ارائه دهنده نقدینگی صرافی رمزنگاری اجازه می‌دهد تا بازده بالایی را برای ریسک کمی بالاتر جمع آوری کند، زیرا وجوه آنها در جفت‌های معاملاتی و استخرهای مشوق با بالاترین کارمزد معاملات و پرداخت‌های توکن LP در چندین پلتفرم توزیع می‌شود. این نوع سرمایه گذاری نقدینگی می‌تواند به طور خودکار وجوه کاربر را در جفت دارایی با بالاترین بازدهی قرار دهد. پلتفرم‌هایی مانند Yearn.finance حتی انتخاب ریسک و بازده تعادل را خودکار می‌کنند تا وجوه شما را به سرمایه‌گذاری‌های مختلف DeFi منتقل کنند که نقدینگی را فراهم می‌کنند .

ارزش غیرمنتظره استخرهای نقدینگی کریپتو

در مراحل اولیه‌ی نقدینگی چیست؟ DeFi، صرافی‌های غیرمتمرکز هنگام تلاش برای مدل سازی بازارسازان سنتی از مشکلات نقدینگی بازار کریپتو رنج می‌بردند. استخرهای نقدینگی با تشویق کاربران به ارائه نقدینگی، به رفع این مشکل کمک کردند. این موضوع یک راه حل قدرتمند و غیرمتمرکز برای نقدینگی در DeFi ارائه کرد و در رشد DeFi نقش اساسی داشت. استخرهای نقدینگی ممکن است از روی نیاز زاده شده باشند، اما نوآوری آنها راه جدیدی را برای ارائه نقدینگی غیرمتمرکز به صورت الگوریتمی از طریق استخرهای جفت دارایی مشوق و سرمایه توسط کاربر به ارمغان می‌آورد.

نقدینگی چیست ؟

نقدینگی معیاری است که نشان می‌دهد چقدر می‌توانید به آسانی یک دارایی را به پول نقد یا دارایی دیگر تبدیل کنید. ممکن است کمیاب‌ترین و با ارزش‌ترین کتاب قدیمی را در کوله پشتی خود داشته باشید، اما اگر در جزیره‌ای دورافتاده تنها باشید، پیدا کردن خریدار دشوار خواهد بود.

مقدمه

راهی خوب برای سنجش سلامت بازار چیست؟ می توانید به حجم معاملات، نوسانات یا سایر شاخص‌های فنی نگاه کنید. با این حال، یک عامل بسیار مهم وجود دارد – نقدینگی. اگر بازار نقدینگی نداشته باشد، انجام معاملات بدون تأثیر قابل توجهی بر قیمت می‌تواند بسیار دشوار باشد. در ادامه به چیستی و اهمیت نقدینگی می‌پردازیم.

نقدینگی چیست؟

نقدینگی معیاری است برای سهولت تبدیل یک دارایی به دارایی دیگر بدون تأثیر بر قیمت آن. به زبان ساده، نقدینگی توصیف می‌کند که یک دارایی چقدر سریع و آسان می‌تواند خریده یا فروخته شود.

از این رو، نقدینگی خوب به این معناست که یک دارایی را می‌توان به سرعت و به راحتی خرید یا فروخت بدون اینکه تأثیر زیادی بر قیمت آن داشته باشد. برعکس، نقدینگی بد یا کم به این معنی است که یک دارایی را نمی‌توان به سرعت خرید یا فروخت. یا اگر بتوان خرید یا فروخت، معامله تاثیر بسزایی در قیمت آن دارایی خواهد داشت.

پول نقد (یا معادل‌های نقدی) را می توان نقدشونده ترین دارایی در نظر گرفت زیرا به راحتی می‌توان آن را به دارایی‌های دیگر تبدیل کرد. یک دارایی مشابه در دنیای رمزارزها استیبل‌کوین است.

در حالی که استیبل‌کوین‌ها و ارزهای دیجیتال هنوز بخشی از استانداردهای پرداخت‌های روزمره نیستند، اما تا زمانی که به طور گسترده مورد پذیرش قرار گیرند، تنها مسئله زمان است. در هر صورت، بخش عمده‌ای از حجم بازار ارزهای دیجیتال در حال حاضر در استیبل‌کوین‌ها صورت می‌گیرد و آنها را بسیار نقدشونده می‌کند.

از سوی دیگر، املاک و مستغلات، اتومبیل‌های خارق‌العاده یا اقلام کمیاب ممکن است نسبتاً غیرنقدی در نظر گرفته شوند، زیرا خرید یا فروش آنها لزوماً کار آسانی نیست. ممکن است یک اثر نادر در اختیار داشته باشید، اما پیدا کردن یک خریدار مشتاق با قیمتی که شما آن را در بازار منصفانه می‌دانید احتمالا دشوار است.

همچنین، فرض کنید می‌خواهید یک ماشین با اثر خود بخرید. تقریباً غیرممکن است که کسی را پیدا کنید که دقیقاً ماشین مورد نظر شما را بفروشد و بخواهد آن را با اثر شما عوض کند. اینجاست که پول نقد مفید است.

دارایی‌های ملموس عموماً نقدشوندگی کمتری نسبت به دارایی‌های دیجیتال دارند، زیرا … خب، ملموس هستند. هزینه‎های اضافی نیز در این امر وجود دارد، و ممکن است انجام معامله کمی زمان ببرد.

در مفهوم مرسوم، دو نوع نقدینگی وجود دارد – نقدینگی حسابداری و نقدینگی بازار.

نقدینگی حسابداری چیست؟

نقدینگی حسابداری اصطلاحی است که بیشتر در زمینه مشاغل و ترازنامه آن‌ها استفاده می‌شود و اشاره به سهولتی دارد که یک شرکت می‌تواند بدهی‌های کوتاه مدت و بدهی‌های جاری خود را با دارایی‌های جاری و گردش مالی خود پرداخت کند. به این ترتیب، نقدینگی حسابداری ارتباط مستقیمی با سلامت مالی یک شرکت دارد.

نقدینگی بازار چیست؟

نقدینگی بازار میزانی است که بازار اجازه می‌دهد دارایی‌ها با قیمت‌های منصفانه خرید و فروش شوند. این قیمت‌ها نزدیک‌ترین قیمت به ارزش حقیقی دارایی‌ها هستند. در این مورد، ارزش حقیقی به این معنی است که کمترین قیمتی که فروشنده مایل به فروش است، نزدیک به بالاترین قیمتی است که خریدار مایل به خرید است. به تفاوت بین این دو مقدار، اختلاف قيمت خريد و فروش می‌گویند.

چرا نقدینگی مهم است؟

از آنجایی که رمزارزها، دارایی دیجیتال هستند، باید کاملاً نقدشونده باشند، درست است؟ خب، نه کاملا. برخی از دارایی‌های رمزنگاری شده دارای نقدینگی بسیار بهتری نسبت به سایرین هستند.

برخی از بازارها تنها چند هزار دلار حجم معاملات در روز خواهند داشت، در حالی که برخی دیگر میلیاردها دلار خواهند داشت. نقدینگی مشکلی برای رمزارزهایی مانند بیت‌کوین یا اتریوم نیست، اما بسیاری از کوین‎های دیگر با نقدینگی چیست؟ کمبود قابل توجه نقدینگی در بازارهای خود مواجه هستند.

این امر به ویژه در مورد معامله آلت‌کوین‌ها بسیار مهم است. اگر موقعیتی را در یک کوین غیرنقدینه ایجاد کنید، ممکن است نتوانید با قیمت دلخواه خود از آن خارج شوید. به همین دلیل است که به طور کلی معامله دارایی با نقدینگی بالاتر ایده بهتری است.

نقدینگی همچنین می‌تواند تحت شرایط مختلف بازار به شدت تغییر کند.

نقدینگی یک عامل مهم در بررسی بازارهای مالی است. به طور کلی، معامله در بازارهایی که نقدینگی بالایی دارند، مطلوب است، زیرا می توانید با سهولت نسبی به موقعیت‌ها ورود کنید یا از آن‌ها خارج شوید.

نقدینگی چیست؟

سرمایه ی در گردش (به انگلیسی Working Capital) و نقدینگی از اصطلاحات پرکاربرد حسابداری بشمار می روند و به اختلاف بین دارایی های جاری و بدهی های جاری اطلاق می شود. برای آشنایی بیشتر با مفهوم سرمایه ی در گردش و پارامترهای تاثیرگذار، با لایواکانتینگ همراه شوید.

سرمایه ی در گردش چیست؟

سرمایه در گردش به صورت اختلاف دارایی های جاری و بدهی های جاری تعریف می شود. برای مثال اگر یک شرکت دارایی جاری به ارزش 90.000 ریال داشته باشد و بدهی جاری آن 80.000 ریال باشد؛ سرمایه در گردش این شرکت 10.000 ریال خواهد بود.

به یاد داشته باشید که سرمایه در گردش یک مقدار است. برخی فاکتورها که مقدار سرمایه در گردش را تعیین میکنند عبارتند از:

-آیا شرکت نیاز به انبار دارد یا خیر

- مشتریان چقدر سریع وجه مربوط به کالا و خدمات دریافت شده را پرداخت می کنند

- شرکت به چه سرعتی می بایست به تامین کنندگان خود پرداخت انجام دهد

- توانایی شرکت برای تامین منابع مالی

سرمایه در گردش می تواند با عوامل زیر افزایش یابد:

- معاملات تجاری سودآدر

- فروش دارایی های بلندمدت

- وام های بلندمدت

- سرمایه گذاری توسط مالکان

سرمایه در گردش در اثر عوامل زیر کاهش می یابد:

- معاملات تجاری غیرسودآور

- خرید دارایی های بلندمدت

- پرداخت مجدد بدهی های بلندمدت

- توزیع پول نقد به مالکان

سرمایه در گردش در مقایسه با نقدینگی

یک خرده فروش، یک توزیع کننده و یا شرکت تولیدی می تواند مقدار زیادی سرمایه در گردش داشته باشند. با این حال؛ اگر بیشتر دارایی های جاری آن به صورت آهسته در انبار در گردش باشند؛ شرکت، نقدینگی کافی برای پرداخت تعهدات خود در زمان های مقرر شده را نخواهد داشت. به طور مشابه اگر شرکت امکان جمع آوری حسابهای دریافتنی خود را نداشته باشد؛ نقدینگی کافی برای پرداخت تعهدات و بدهی های خود ندارد.

در مقابل؛ شرکتی را در نظر بگیرید که محصولات معتبر را به صورت آنلاین می فروشد و مشتریان پرداخت ها را با استفاده از کارتهای بانکی انجام می دهند. به علاوه، تامین کنندگان به شرکت اجازه می دهند که مبلغ محصولات خریداری شده را 60 روز پس از خرید محصولات بپردازد. این شرکت ممکن است سرمایه در گردش کمی داشته باشد اما نقدینگی مورد نیاز را دارد.

نسبتهای مالی و سایر معیارها

نسبت های مالی و معیارهای مرتبط با سرمایه در گردش و نقدینگی وجود دارد که شامل:

• مقدار سرمایه در گردش
• نسبت جاری
• نسبت سریع
• نسبت گردش حسابهای دریافتنی
• نسبت گردش انبار
• فروش روزانه انبار
• نقدینگی حاصل از فعالیت های عملیاتی
• نسبت جریان نقدینگی عملیاتی

مولفه های سرمایه در گردش

سرمایه در گردش (با عنوان سرمایه در گردش خالص نیز شناخته می شود) به صورت اختلاف دارایی جاری و بدهی جاری تعریف می شود. بنابراین یک شرکت با 120.000 دارایی جاری و 90.000 ریال بدهی جاری، 30.000 ریال سرمایه در گردش دارد. یک شرکت با 10.000 ریال دارایی جاری و 10.000 ریال بدهی جاری؛ سرمایه ی در گردش ندارد. همانطور که میبینید؛ سرمایه در گردش یک مقدار است هرچند که معمولا به عنوان بخشی از نسبت های مالی بررسی می شود.

دارایی جاری

بخش عمده ای از سرمایه در گردش، دارایی های جاری است. تعریف کوتاهی از دارایی جاری عبارت است از پول نقد شرکت به اضافه منابع دیگری که انتظار می رود تا طی یک سال آینده به پول نقد تبدیل شود.

مثال هایی از دارایی های جاری:

- پول نقد و معادل آن

- سرمایه گذاری موقت

- هزینه های پیش پرداخت

بدهی های جاری

یکی دیگر از مولفه های اصلی سرمایه ی در گردش، بدهی های جاری می باشد. تعریف کوتاه بدهی های جاری عبارتند از : تعهدات شرکت که می بایست پیش از یکسال به آن عمل شود.

مثال هایی از بدهای جاری:

- مبالغ وام های سرمایه گذاری که می بایست طی یکسال بازپرداخت شوند.

- مالیات بر حقوق و دستمزد کارکنان

- هزینه ها / بدهی ها تحقق یافته اما پرداخت نشده (تعمیرات؛ تجهیزات و . )

- سپرده های مشتریان و درآمد معوقه

در صورتی که تضمینی وجود دارد که بدهی جاری با بدهی بلند مدت جایگزین می شود؛ می بایست به عنوان بدهی بلند مدت گزارش شود.

انواع دارایی و انواع بدهی در حسابداری را بشناسید

خلق نقدینگی

به حجم کل پول و شبه پول در گردش نقدینگی چیست؟ در یک سیستم اقتصادی نقدینگی گفته می شود.

نقدینگی یا به عبارت صحیح تر، حجم پول ، مجموع پول و شبه پول است .

خلق نقدینگی

حجم نقدینگی در یک اقتصاد باید متناسب با میزان تولید کالا و خدمات باشد.

در غیر این صورت بدون تردید باعث تورم با رکود در تولید خواهد شد.

به عبارت دیگر چون میزان کالا و خدمات در جامعه محدود است، پس باید میزان نقدینگی به اندازه ای باشد که با کالا و خدمات برابری کند .

اگر میزان نقدینگی کمتر نقدینگی چیست؟ از حد تعادل کاهش یابد ،

سیستم دچار رکود خواهد شد و برعکس اگر میزان نقدینگی بیشتر از حد تعادل باشد

کالا و خدمات در جامعه کم شده و قیمت ها افزایش می یابد(تورم).

به عبارت بهتر نقدینگی عبارت است از مجموع اسکناس و مسکوکات در دست مردم به علاوه سپرده های کوتاه مدت (پول) و سپرده های بلند مدت(شبه پول)

حجم پول در گردش شامل دو مولفه پایه پولی و ضریب فزاینده پایه پولی است.

پایه پولی همان مجموع اسکناس ها و مسکوک در گردش به علاوه سپرده بانک های تجاری

نزد بانک مرکزی است و ضریب فزاینده پولی ناشی از فعالیت بانک های تجاری و

تعاملات اقتصادی مردم نیز به عنوان مولفه مهم نقدینگی عمل میکند.

نقدینگی=پایه پولی * ضریب فزاینده

تفاوت ضریب فزاینده و پایه پولی:عمده تفاوت میان خلق نقدینگی از طریق پایه پولی (منابع بانک مرکزی)و ضریب فزاینده(نظام بانکی)در نحوهتخصیص پول است.در اولی گردش پول در اقتصاد با تخصیص دولت انجام می پذیرد و سایر گردش های بعدی از طریقنظام بانکی و دومی تمام گردش پول از طریق نظام بانکی صورت می پذیرد.

برای مثال در صورتی که ضریب فزاینده برابر ۵ بوده و پایه پولی برابر ۱۰۰ واحد باشد، نقدینگی برابر ۵۰۰ واحد است.

حال اگر ۲۰ واحد پایه پولی از منابع بانک مرکزی افزایش یابد،

در جمع ۱۰۰ واحد نقدینگی (حاصلضرب پایه پولی افزایش یافته در ضریب فزاینده)

افزایش خواهد یافت که ۲۰ واحد اولیه در ابتدا توسط دولت تخصیص داده شده

و ۸۰ واحد باقیمانده که به واسطه ضریب فزاینده به نقدینگی اضافه می شود، از طریق نظام بانکی تخصیص پیدا می کند.

حالت دیگر، تغییر ضریب فزاینده از ۵ به ۶ و افزایش نقدینگی به میزان ۱۰۰ واحد است

که در این حالت، ۱۰۰ واحد ایجاد شده به طور کامل از طریق نظام بانکی تخصیص خواهد یافت.